۴ ساله شدن “فصل کوچ”
چهار سال پیش، یعنی ۱۷ بهمن ۱۳۹۷، اولین پست این سایت را منتشر کردم. بعد از سال‌ها وبلاگ‌نویسی‌های پراکنده، با نام‌های مستعار بامعنا و بی‌معنا، تصمیم گرفتم با نام خودم بنویسم، از حدیث نفس نوشتن فاصله بگیرم و بیش‌تر از تجربه‌ها، افکارم و چیزهایی که آموخته‌ام بنویسم.
پیش از “فصل کوچ”، خیلی وقت‌ها با خودم فکر می‌کردم که “نوشته‌های من چه تغییری در فضای فکری جهان ایجاد می‌کند؟ نوشتن و ننوشتن من چه فرقی برای آدم‌ها دارد؟ انتشار این نوشته‌ها چه فایده‌ای دارد؟” اما روزی به این فکر کردم که مثل گل‌های کوچک کنار جوی آب، که روزی یک مسافر، یک رهگذر نگاهشان می‌کند و دلش از آن زیبایی کوچک و کم‌عمر خوش و روشن می‌شود، شاید نوشته من هم شبیه تجربه زیسته کسی باشد و بتواند یک روزنه، یک سوسوی کم‌رمق نور در زندگی کسی روشن کند. آن وقت چه می‌شود؟ آیا نوشتن بهتر از ننوشتن نیست؟ آیا ایجاد این امکان، بهتر از نگه داشتن آن در کتم عدم نیست؟
امروز ۴ سال و ۲ روز است که دکمه انتشار اولین نوشته‌ام را اینجا زده‌ام، به نام خودم، و دیگر آن را پاک نکرده‌ام. خوشحالم؛ نه به خاطر نوشتن مطالب عجیب و فاخر؛ خوشحالم، به خاطر جرأت کردن، به خاطر بودن، به خاطر فکر کردن، به خاطر “جریان زندگی‌ساز نوشتن”. نوشتن، همانطور که فکر ما را می‌سازد و پیراسته و منسجم می‌کند، همانطور که به ما امکان آموختن و پیش رفتن می‌دهد، زندگی ما را می‌سازد و پیش می‌برد. به همین خاطر است که نام این خانه، این فصل از زندگی من، “فصل کوچ” است؛ فصل زیبای “نوشتن” و “کوچیدن”!
