رمان “اورلاندو” نوشته “ویرجینیا وولف”، داستان مردی است که زندگی جادویی و افسانه واری دارد. اورلاندو که عضوی از خانواده ای اشرافی است، چهار قرن زندگی می کند و در طی زندگی اش یک بار دچار تغییر جنسیت می شود و زندگی را در کالبد یک زن ادامه می دهد.
وولف بیهوده به شخصیت داستان خود چهار قرن عمر نمی دهد و بیهوده او را به یک زن تبدیل نمی کند. او در داستان خود به صراحت به محدودیت های جنس زن در طول قرن ها اشاره می کند و اعتراض خود را از زبان اورلاندو به مخاطب می رساند. کسی که خود مرد بوده و حالا ناچار است با محدودیت های یک زن زندگی کند و به تمامی زن باشد. وولف با روایت داستان زندگی اورلاندو چهار قرن از تاریخ ادبیات انگلستان را در قالب دیدارهای ارولاندو با بزرگان ادبیات انگلستان بازگو می کند و شاید بتوان گفت بخش هایی از آن را به شوخی و تمسخر می گیرد.
داستان ارلاندو را می توان نمونه ای از هوشمندی در نقد اجتماعی دانست. داستانی که در آن خواننده به طور مداوم با رخدادی تازه وعجیب روبرو می شود و در عین حیرت، داستان را گویی که یک عادت روزانه در حال رخ دادن است، ادامه می دهد.
